Buxus sempervirens, onze inlands palmboompje, wordt de laatste jaren belaagd door verschillende ziekteveroorzakers. Buxus sempervirens komt in België van nature voor in de regio rond de Maas (Dinant & Hastière) en omgeving Dourbes, op rijke kalkgraslanden.

Hij wordt op zijn natuurlijke standplaats gemakkelijk enkele meters hoog in open struweel en bossen op kalkrijke bodem. Hij groeit dan uit tot een meerstammige struik met een open vertakking en veel ruimte tussen de zijtakken. De bladeren zijn niet te groot, donkergroen, een beetje glanzend en leerachtig. Ons palmboompje is ook een goede bijenplant met een grote waarde als sierheester voor vormsnoei. Buxus blijft de beste plant voor het maken van vormtuinen en haagstructuren. Naast ons Europees palmboompje komen er in dit plantengeslacht nog verschillende andere buxussoorten voor. Buxus balearica is een soort van het Mediterrane gebied. Buxus microphylla en Buxus wallichiana komen voor in het Verre Oosten.

Een belangrijke reden dat Europese palmboompjes gevoeliger zijn voor de verschillende pathogenen komt door het feit dat deze vele jaren intensief gesnoeid wordt waardoor een zeer gesloten bladoppervlakte ontstaat. Intensieve snoei zorgt voor dichte, gesloten planten met een eigen microklimaat (langer vochtig). Deze omstandigheden zorgen ervoor dat deze planten gevoeliger zijn dan natuurlijk gegroeide struiken.